wiara w ludzi dobrej woli :)

O 7 rano pobudka. Szybko sie spakowalem i na trase. Lekko niewyspany zle zrozumialem jednego Hiszpana ktory powiedzial mi jak mam isc na szlak. Coz kto nie ma w glowie.... Zorientowalem sie ze ide w zla strone jakies 2km za znakiem Irun. Lecz nic nie dzieje sie bez przypadku... Los chcial ze spotkalem na swojej drodze przemilego starszego Pana, ktory nie tlumaczyl mi drogi tylko powiedzial krotkie "vamos". Nie moglem uwierzyc ze ten starszy Pan mimo tylu kilometrow zaprowadzil mnie na most w Irun gdzie zaczyna sie szlak. Przeszedl ze mna okolo 4km po czym uscisnal mi dlon i zyczyl powodzenia. Juz odszedlem 10m ale odwrocilem sie i podbieglem do niego aby zrobic zdjecie. Po prostu poczulem ze musze miec dowod na to ze tacy ludzie jeszcze zyja i pomagaja bezinteresownie.
Odtad nie schodzilem juz ze szlaku i pilnowalem zoltych strzalek. Okolo 20km spotkalem dwie Dunki i do Donostii szlismy juz razem. Okazalo sie ze sa swiezo po maturze i na Camino wybraly sie poniewaz lubia wyzwania a del Norte napewno jest wyzwaniem dla kazdego!
Aby dojsc do albergi trzeba bylo przejsc wzdloz plazy niemal cale miasto. Widoki naprawde niesamowite. To trzeba zobaczyc!
Alberga 5€ i bardzo dobre warunki w porownaniu do "garazu" :) po tylu kilometrach bylem tak zmeczony ze wyszedlem tylko do marketu zrobic zakupy i poszedlem spac. Niestety juz pierwszego dnia dopadla mnie zmora piechurow - odciski...


zdjecia na poprzedniej stronie :)

Komentarze (0)